“ATIVE ÇEKİVE GAVİNNE” VE MOR DUDUMUZ
Zeki TARHAN - ANKARA
GAVİNNE; Eğirdir Göl Havzasında yaşayan göl insanlarının, fakir fukaranın hayvansal protein kaynağıydı… “Atıve çekive Gavinne” özdeyişi de; Eğirdir’linin ağzında pelesenk olmuş ve bir “motto” haline gelmişti… Evimizin deniz kapısına yakın görkemli bir dut ağacımız vardı. Kıllı dut derdik ve mor rengiyle albenili bir meyveydi.
Dut Ağacımızın dallarının bir kısmı göle doğru sarkar, bir kısmı da sokağa bakardı. Rüzgâr çıktığında, göle düşen dutları kapmak için, Gavinneler alayıyla su yüzeyinde bir metre kadar havaya sıçrayarak, dut kapma yarışına girişirlerdi… Ve bu manzaranın seyrine ise doyum olmazdı…
***
Devran Dede Türbesi ile “HAYRAT” dediğimiz, mahallenin çamaşırhanesi arasındaki göl kıyısından da göle girerdik… Gölün içine uzanmış Kale (=Kal’a ) burçlarının oyuklarından da, oyukların içine oturarak balık avlardık… Bir gün kale burcunun oyuğunda balık avlıyorum… Evet, oltaya büyük bir balık takıldı, çekiyorum ama balık da beni çekmeye çalışıyor… Büyük bir çapak (=Sazan balığı), riski göze alamadım, çapağı özgürlüğüne kavuşturdum.
***
Evimiz, Kale kapısından girince ilk evdi. Okula gittiğimiz Zafer İlkokulu ise, kale kapısından çıkınca, hemen burnumuzun dibinde. Siyah önlüklerimiz / Beyaz yakalarımız ve Tahta çantalarımız… Siyah önlüklerimizin ceplerine annemizin koyduğu kuru üzüm, incir ve kuruyemişler… Kışın ısı kaybını telafi ediyor ve de enerji veriyordu… Tahta çantalarımızı arkadaşlarımızla kırılırcasına çarpıştırmaktan büyük zevk alıyorduk…