BİR VOS VOSUN YAŞAM ÖYKÜSÜ VE HAYIRLI EVLAT…
Zeki TARHAN – ANKARA
BÖLÜM : 2
Yıllar su gibi akmaktadır… Şükrü abimizin yakasından hiç eksik etmediği “mülkiye rozeti”, O’nun mülkiyeli olmaktan ne denli gurur duyduğunun bir nişanesiydi adeta… 1954 – 1955 döneminde bitirmişti Mülkiyeyi (=Siyasal Bilgiler Fakültesi). Kaymakamlık stajından tutun, 1957 yılında kurulması düşünülen İmar İskan Bakanlığı kuruluş çalışmalarını yürütmek üzere, Bayındırlık Bakanlığındaki uzmanlık görevine, Sanayi Bakanlığındaki 1.sınıf müfettişliğinden, Teftiş Kurulu Başkanlığına, DPT uzmanlığından, Sanayi Bakanlığının Araştırma Planlama Koordinasyon Kurulu Başkanlığına, ASOK-Ağır Sanayi ve Otomotiv Kurumu Genel Müdür Yardımcılığından Genel Müdürlüğüne ve Sanayi Bakanlığının Teşkilatlandırma Genel Müdür Yardımcılığına dek uzanan bürokrasi hizmetinde gösterdiği üstün performansla, dürüst bir bürokrat olmanın hazzını; hem aile içerisinde, hem çalıştığı kurumlarda edindiği aidiyet duygusu içerisinde yaşamış bir bürokrasi emekçisiydi.
***
…Ve 2010 yılı gelip çattığında; Şükrü abimiz, her yaşının güzelliğiyle, 80 yaşına da bir “merhaba” çakar… İleri yaşın verdiği doğal sağlık sorunları nedeniyle, araba kullanmakta zorlanır. Ve 2012’de çok sevdiği, anılarla dolu, bir ömür kullandığı VOS VOS’unu istemese de satmak zorunda kalır.
***
ISVAK camiasının sevimli tonton Şükrü amcası, 3 Ocak 2015’te Hak’ka yürüyerek ahıret’e intikal eder… Kaya hocamızın içinde bir ukde, kalbine adeta bir ok gibi saplanmıştır… O oku çıkarıp atmak, oğula bir farz gibiydi. Bu farzın arka planında ise şu vardı: “…Çünkü babam, arabasına çok düşkündü!!!”
***
Şükrü abinin vefatından 5 yıl geçmiştir… Kaya hoca, 2019’da arabanın izine düşer… Ve sahibini bulur… Kaya hoca; “…O araba, bizim arabamız!!!” der.
DEVAM EDECEK…
BİZİ İZLEMEYE DEVAM…