MELAHAT ANNEMİN ARDINDAN…
“Analar oğlan doğurmuş,
Adını da Muhsin koymuş.”
Melahat Tunçbilek
Edindiğim bilgilere göre: “Edebiyatçı olmak, dünyanın en sefil, en dikenli, engel ve tuzaklarla dolu en berbat yoludur. On hayranınız olursa elli düşmanınız olur. Edebiyat gönül mühendisliğidir. Güzel sanatlardan; Resim, şiir, müzik, heykeltıraşlık ve tiyatro eğitimi de elbette terapidir. Terapi, sarhoşluğun yan tesiridir. Ego patlamasıdır.” Evet, yazarak terapi (sağaltım-tedavi) ya da ruhsal boşalma yapılır.
Annem Şahizer’i ilkokul yıllarımda kaybettim! Nefes darlığı kalp rahatsızlığı kendisini çok hırpalıyordu. Gülizar Ninem(Babaannem) bana içtenlikli annelik yaptı. Onun iyiliğini asla unutamam. Tekirdağ’da görevliyken ağırlaşınca babam: “Anne Muhsin’i çağıralım mı?” Dediğinde yanıtı şu olmuş ve ruhunu teslim etmiş: “Yeri çok uza, yorulur. Üstelik tek aylıklı, kıyamam. Hakkımı helal ettiğimi söyleyin!” Duyduğumda tam bir hafta ağladım!
***
Isparta’da askerlik yaptığım yıllarda yolumun üzerindeki çeşmeden su dolduran ve beni gördükçe gülümseyen bayanla sabahları göz göze geldiğimiz oldu! Gün geçtikçe birbirimize daha da ısındık! Şimdiki eşim Sebahat’ı kendime eş olarak istemek için şimdilerde dünyamızda olmayan Hüseyinarkadaşımla istemeye gittik. Kayın Pederim Mehmet, kabul etmedi: Kızım küçük ve dışarı vermem.” Dedi. Birkaç gün sonra aynı arkadaşımla tekrar gittik.
Kayın Pederim yine olumlu yaklaşmadı. Melahat Anne: “Öbürü sen verdin, Sebahat’ı Ben Muhsin’e vermek istiyorum!” Diyerek ağırlığını koyduğunda ortada serin bir rüzgâr esti ve sessizlik oldu! Bu kez Kayın Peder: “ Sebahat kızım, sen ne diyorsun, köylere gitmek istiyor musun?” sorusuna şimdilerdeki Eşim Sebahat: “ Baba, köye giden insan değil mi? Gitmek istiyorum.” Yanıtı verdi. Böylece kız istemekte ya da dünürcü gitmekteki olumlu yanıtı almış olduk!
Mahalledeki uygun bir evin salonunda nişan ve kına töreni yapıldı. Nişanlılık dönemi sonrasında Orduevi Bahçesinde düğünümüz gerçekleşti. Biz eşimle bahçeye girerken; Babam ve kız kardeşlerimle bir masada oturan Gülizar Nineminmutluluktan ağladığını gördüm! Yanlarına giderek onun ve babamın elini öptüm. Kız kardeşlerim Gülzade ve Türkan’ın gözlerinden öptüm.
Okuma-Yazma Okulundaki öğretmenlik görevim bitince atamam Kaman ilçesinin Savcılı Meryemkaşı köyüne yapıldı. O köydeki öğrencim Mehmet’i, köyün yaşlı imamını, Rasim Hoca ve eşi Ümmühan Hanım belleğimizde derin izler bıraktılar!
Sonrasında Isparta’ya tayin istedim. Eğirdir Barla Kasabası İlkokulu’na atandım. Kızım Gülşahiden, orada iken doğdu. Melahat annem avuttu, büyüttü! Senirkent Halk Eğitimi Merkezi Müdürlüğüne atandım. Oradan Yalvaç SücülüKasabasına ilk sürgünüm oldu! O görevden ayrılıp Isparta Sümerbank Şubesine memur olarak geçtim. Ardından Isparta Halk Eğitimi Merkezi Müdürlüğü… Devam etmekte olduğum Buca Eğitim Enstitünü bitirince Isparta Halk Eğitimi Başkanı (Milli Eğitim Müdür Yrd) görevine atamam yapıldı. Bir başka sürgünle Denizli-Acıpayam Kelekçi Kasabası Ortaokulu Türkçe Öğretmenliği… Denizli-Çardak Bozkurt Kasabası Ortaokulu Türkçe Öğretmenliği… Isparta Milli Eğitim Md Yrd görevime Danıştay kararı ile dönüş… Bilecik Milli Eğ. Md Yardımcısı görevine sürgün… Bilecik Gazi Lisesi Türkçe Öğretmenliği… İstanbul Çapa Ortaokulu kadrosunda bir yıl müfettişlik kursu… Ardından İçel (Mersin) ile İlköğretim Müfettişliğine atanmam… Gazi lisesi Türkçe öğretmenliği… Tekrar İçel İlköğretim Müfettişliğine dönüşüm… Tekirdağ, Edirne ve İstanbul illerinde İlköğretim Müfettişliği… Maltepe Mehmet Salih Bal Ticaret Meslek Lisesinde Türk dili ve Edebiyatı öğretmenliği ve 15.07.2006 tarihinde emekliye ayrılarak 40 yıllık meslek yaşamımı sonlandırdım.
Diyeceğim şudur: Melahat Annem görevli olduğumuz yerlerde bizi ziyarete geldi. Sıklıkla yer değiştirdiğimizde Şunları dedi: “Muhsin yine mi tayin, yine mi ev taşınma! ”
Gelelim Yaşamın Gerçeğine…
Canım benim, beni çok seven Melahat Annemin ruhunu teslim ettiğini ve dünyamızdan ayrıldığının acısını biraz önce öğrendim! Nasıl mı? Dün akşam Erdal’ın halasına telefon ederek, Melahat Annenin ağırlaşma durumuna girdiğini bildirtmesi üzerine acımız başladı! Isparta’ya gitmek için şehirlerarası otobüslerde yer bulmamız olanaksız oldu! Kızım Gülşahiden ile Eşim Sebahat, bu sabah saat: 04.00’te İstanbul’dan Isparta’ya yol almaya başladılar. Saat: 13.55’de kızımın bana ilettiği şöyle: “Baba, Melahat Annemizi kaybettik! Yarım saat önce ruhunu teslim etmiş. Yetişemedik! ” 56 yıllık görüntüler ve konuşmalar, gözümün önünden ve beynimden bir film şeridi gibi geçti!
Son üç ay kadar önce rahatsızlıkları ve olumsuzlukları başlamıştı. Bir ay kadar önce ben de Isparta’ya gittim. Tam iletişim kurulamadık. Elini öptüm ve helalleştik! Bu kez Isparta’ya gidemedim. Yolun uzunluğunu, acının yüreğimde çöreklenmesini kaldıramayacağımı düşündüm ve belirttim.
Sevenlerimize baş sağlığı diliyorum. Ruhun şad olsun Melahat Anne! Yattığın yer aydınlık olsun!
***